به گزارش روابط عمومی بهنوش ایران، تفاله مالت یکی از فرآورده هاي فرعی کارخانه هـاي ماءالشـعیرسازی است کـه بـه مقـدار قابـل تـوجهی در سراسـر جهـان تولیـد می‌شود. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که ایـن محصـول از ارزش غذایی نسبتاً مناسبی برخوردار اسـت، بـه طـوري کـه حاوي 20 تا 23 درصد پروتئین خام، 4 تا 6 درصد چربی خـام، 5 تا 7 درصد خاکستر و 16 تا 20 درصد الیـاف خـام است.
مهمترين عامل براي تعيين يك جيره مناسب براي دام، بعد از كيفيت مناسب آن ، فراواني و قيمت آن است. مواد با ارزش تغذيه‌اي بالا و قيمت پايين همواره مورد توجه محققان و نويسندگان جيره بوده است. تفاله ماءالشعير سازي كه مهمترين توليدات جانبي كارخانه‌هاي آبجوسازي است جزئي از اين مواد با ارزش و ارزان قيمت است.
تفاله مالت را می‌توان در خوراك دام به شکل مرطوب یـا خشک استفاده کرد. این مـواد منـابع خـوبی از ویتـامین هـاي محلول در آب و پروتئین‌هاي با تجزیه پذیري پایین است.
تفاله مالت در سال‌هاي اخیـر به دلیل ارزش غذایی بالا، پایین بودن قیمت تمام شـده و در دســترس بــودن آن، توجــه بســیاري از دامپروران و متخصصان تغذیه دام را به خود اختصاص داده است. تحقیقات در این زمینه شرایط مناسبی را براي دسترسـی تولیدکننـدگان صنعت دام به منـابع ارزان قیمـت حاصـل از ضـایعات فرعـی کارخانجات صنایع غذایی بوجود می‌آورد. همچنین تفاله مالت، محصول فرعـی کارخانجـات تولیـد ماءالشـعیر کـه بـه عنـوان پسماند، قابلیت استفاده در نشخوارکنندگان را دارد و با عنایـت به اینکه ماءالشعیر تولیدي در کشور بدون الکل است، پس تفالـه آن نیز نسبت به تفاله‌هـاي تولیـدي در سـایر کشـور‌ها داراي تمایز است.
استفاده از سطح 30 درصد تفاله مالت، تنها مصرف خوراك بره‌ها را در کل دوره آزمایش به طور معنی داري کاهش می دهد. تفاله ماء الشعير سازي از لحاظ دارا بودن برخي اسيدهاي آمينه ، قابل مقايسه با كنجاله سويا است. مثلا ميزان اسيد آمينه متيونين به عنوان درصدي از پروتئين خام خوراك در مورد تفاله خشك، بالاتر از ميزان آن در كنجاله سويا است. با توجه به اينكه اسيد آمينه متيونين اولين اسيد آمينه محدود كننده توليد شير است، استفاده از تفاله ماءالشعيرسازي درجيره دام‌هاي پر توليد مي‌تواند جالب توجه باشد.
از لحاظ اقتصادي نيز قيمت تمام شده هر واحد ماده خشك تفاله ماءالشعير نسبت به كنجاله سويا ، پايين‌تر و مقرون به صرفه‌تر است.
دانه‌های جوانه زده جو را پس از خشک شدن از دستگاه مخصوصی می‌گذرانند تا جوانه‌های آن را که توریون می‌نامند جدا کنند. رنگ این توریون زرد مایل به قهوه‌ای است و بوی شبیه به عسل دارد و همراه آن قدری بال جو و گاهی دانه‌های آن دیده می‌شود.
مصرف توریون در تغذیه دام تقریباً تازگی دارد و با ارزش غذائی نسبتاً زیادی که دارد مانند سایر باقیمانده‌های دانه‌ها به آسانی نگهداری می‌شود. مقدار آب توریون کم است و به‌علت غنی بودن از مواد پروتئینی برای خوراک گاوهای شیرده و همچنین دام‌های جوان و دام‌های پرواری بسیار مناسب است. به گاو شیرده تا ۸۰۰ گرم در روز می‌توان از آن خورانید. در جیره روزانه دام‌های بزرگ تا ۲ کیلوگرم از توریون می‌توان وارد کرد.
در تهیه ماءالشعیر تفاله‌ای در ته مخزن بجای می‌ماند که نشاسته آن بوسیله آب گرفته می‌شود و بنام درش معروف است. این تفاله شامل پوسته‌های دانه جو و مقدار کمی نشاسته، گلوکز، گلوتن و مقدار زیادی سلول‌های مخمر آبجو و همچنین تعدادی دانه‌های جو است، رنگ این توده آبکی زرد بوده و حاوی مقدار زیادی آب است به همین جهت نگهداری آن بسیار مشکل است چون به آسانی تخمیرپذیر بوده و بسرعت تجزیه می‌گردد.
درش تازه را باید تا 48 ساعت مصرف کرد. درش بسیار قابل هضم و خوشمزه بوده و نه تنها در افزایش ترشح شیر موثراست بلکه برای گاوها که می‌توانند روزانه تا ۲۰ کیلو از آنرا بخورند غذای مناسبی است، به شرط اینکه تازه و سالم تهیه شده باشد. درش تر را بیشتر در فصل تابستان به دام می‌دهند.
درش برای کلیه انواع دام‌ها بخصوص برای گاوهای شیرده، دام‌های گوشتی و اسب بسیار مناسب است. درش خشک شده را باید به‌صورت خشک و مخلوط با سایر علوفه مورد مصرف قرار داد. مقدار روزانه آن برای گاوهای شیرده و دام‌های پرواری به‌طور متوسط ۲ تا ۳ کیلوگرم است.
شرکت‌های بزرگ لبنیاتی کشور همه ساله متقاضی خرید تفاله مالت شرکت بهنوش ایران هستند تا تغذیه دام‌های مزرعه خود را با این پسماند پر خاصیت تامین کنند.
